Mavi Rus Kedisi - Russian Blue Cat
Menşei oldukça eskilere uzanan bu kısa tüylü kedi türüne zaman içinde çeşitli adlar verilmiştir: Mavi, Maltız, Malta Mavisi, Melek Mavisi (Archangel Blue) , Manastır Mavisi,Yabancı Mavi, Rus-Amerikan Mavisi, İspanyol Mavisi, Mavi Rus ve Kısa Tüylü Rus. Bu kargaşaya nihayet, 1940 yılında son verilmiş ve bu güzel kedinin resmi adı “Mavi Rus Kedisi-Russian Blue Cat” olarak tescil edilmiştir. Fransa'da “Bleu Russe”, Hollanda'da ve Almanya'da “Russisch Blau” adları ile anılmaktadır.
Sağlam, gürbüz ve güçlü-kuvvetli bir görünümü vardır. Orijinal olarak orta iriliktedir ancak son zamanlarda Siyam Kedisi genleri ile yapısı değiştirilmekte ve daha uzun ve daha iri bir vücuda sahip kılınmaktadır. Bu cinsin tanınmasını kolaylaştıran en belirgin vasfı, parlak, kadifemsi, sık fakat kısa, gri renkli tüyleridir. Üçgen veya kama şeklinde diyebileceğimiz karakteristik bir kafa yapısı vardır. Kitaplarda “mavi” olarak ifade edilen rengi aslında gümüşi grilidir. Ara sıra az sayıda beyaz, siyah ve kızıl renklilerine rastlanmaktadır.
Tarihçe
Önceki yazılarımızda, birçok popüler kedi hakkında bazı efsanelerin yaratılmış olduğundan bahsetmiştik. Mavi Rus Kedisi ile ilgili olarak söylenegelen bir efsane mevcut değil. Sadece, bu kedinin, esas itibariyle, kuzey ülkelere ait olduğu ve buralardan Avrupa'ya ve Amerika'ya yayılmış olduğuna işaret edilmektedir:
Bir iddiaya göre, bu kedi dünyaya İskandinavya'dan yayıldı. Vikingler bu kediyi çok benimsemişlerdi, onlar vasıtası ile önce İngiltere'ye geçmiş olduğu ifade edilmektedir. Bir ikinci hikayede, ilk adlarından biri olan “Archangel Blue” sözcüğü ile izah edilmektedir. Kedi, Kuzey Rusya'nın Archangelsk limanından İngiliz gemiciler tarafından alınıp önce İngiltere'ye getirilmiştir ve oradan diğer ülkelere yayılmıştır. ABD'ye geçişi ve orada popüler oluşu daha ziyade 1940-1950 yıllarına rastlamaktadır.
Şahsiyet
Mavi Rus Kedisinin karakter ve şahsiyetini tarif ederken uzmanların kullandıkları sıfatlar şunlardır:
Mahcup tavırlı, mahcup görünüşlü, dalgın bakışlı, zeki, sakin tabiatlı, çekingen, ihtiyatlı, huzurlu, halim-selim, yumuşak başlı, dayanıklı, nazik, bağımsız, herhangi bir şeye musallat olmayan, çabuk öğrenip kavrayan, akrobatik, atletik, zarif, becerikli, ölçülü bir mizaca sahip, sessiz, hisli ve sadık. Bütün bu vasıfları ile bu kedi uzun yıllar boyunca, hem Rus hem de İngiliz saraylarının gözdesi olmuştur.
Sibirya Orman Kedisi - Siberian Forest Cat
Çok eski, uzun tüylü bir kedi türüdür. Zamanımızda yaşayan bütün uzun tüylü kedilerin ki buna Ankara Kedisi ve İran Kedisi de dahildir, menşelerinin Sibirya Orman kedisine dayandığına dair bir kanaat vardır. En fazla, Kuzey Rusya'da, St. Petersburg havalisinde rastlanmaktadır. Sık tüylü postu, bu bölgede hakim olan sert kış şartlarına karşı hayvanı korumaktadır. Almanya'da “Sibirsche Katze” adı ile anılmaktadır.
Güçlü bir yapısı ve uzun bir vücudu vardır. Kafası geniş ve yuvarlaktır. Bacakları kuvvetlidir. Uzun dış tüylerinin altında sık bir iç tüy tabakası mevcuttur. Kuyruğu; kalın, sert ve çalı gibi gür tüylerle kaplıdır. Yapı itibariyle Norveç orman kedisini andırmaktadır. Hiç şüphesiz bu iki cinsin arasında yakın bir akrabalık ilişkisi vardır. Tipik tüy rengi tekirdir. Genellikle sert, beyaz patileri vardır. Son zamanlarda, bu kedilere ilgi gösterenler, birçok değişik renkli tüylülerini de yetiştirmişlerdir.
Tarihçe
Bu kedinin de kendine has bir efsanesi yoktur. Çok uzun zamanlardan beri Rusya'da yaşadığı bilinmektedir. Rusya'nın dışında tanınması İngiltere'nin Kraliçe Victoria devrine rastlar. O tarihte Rusya'dan getirtilen bu cins, İngiltere'de ve Avrupa'da, Ankara ve İran kedileriyle çiftleştirilerek çoğaltılmış ve bu yüzden de, bir süre sonra saf ırk tarifinin dışına çıkartılmıştır. Ancak orijinal hali ile hala Rusya'da yaygın olarak mevcuttur. 1987 yılında, Berlin'de, Rusya'dan getirilen bir dişi, bir erkek kediden yavrular alınarak Almanya'da ve Avrupa'nın başka ülkelerinde tekrar saf kan olarak üretilmişlerdir ve resmen tescil edilmişlerdir.
Şahsiyet
Sibirya Orman Kedisinin şahsiyeti hakkında kullanılan sözcükler şunlardır:
Dayanıklıdır, en soğuk havalarda dahi açıkta dolaşmayı sever, çok fazla çevik değildir, insanlara karşı pek sevecen değildir. Ancak son zamanlarda, değişik ülkelerde yetiştirilen Sibirya kedilerinin, sevimli, sessiz, nazik, nisbeten mahcup, kurnaz, uysal, hayat dolu, bazen haşinleşen, sevecen, gevşeyip yumuşamış, rahat ve hareketli oldukları ifade edilmektedir. Genelde bu kediler İran kedileri gibi seslerini yükseltmezler.
Kaynak: Cat Breeds of The World, Desmond Morris
Linkback: http://www.gencveteriner.com/index.php?PHPSESSID=d9a92932ee4b61f7fc45c3cad2a3cd9c&topic=151.0